Het is voor mij een hele grote eer om aanwezig te mogen zijn op een van de hoogtepunt dagen in het leven van de dochter van één van mijn allerliefste en dierbaarste vriendinnen. En ook op één van de hoogtepunt dagen in het leven van de dochter van mijn vriend Klaas. Het fijne is dat het mem en ik al heel veel uren voorpret heeft gegeven en nog heel veel uren napret over deze dag zal geven als we in Groningen aan het "redderen" zijn. Dit verhaal gaat over Anke, want Dion ken ik eigenlijk alleen uit de verhalen.

Lieve Anke, toen ik deze "opdracht" kreeg en aan je dacht kwam er een woord boven drijven: PARMANTIG. Zelfbewust, deftig en fier, moedig, soms gebruikt als houding. Parmant, daar zaten twee haasjes heel parmant. Dat is de uitleg van Koenen. Wel parmantig, dat was je toen ik je leerde kennen als klein meisje. En daar gaat dit verhaaltje over: Toen ik oppas van de kleine Anke was vertelde ik haar dit sprookje.

Op een dag waren de kabouters  onderweg met allemaal potjes verf en kwastjes. Ze waren de bloemen aan het beschilderen. Toen ze klaar waren en alle verf op de bloemetjes gesmeerd hadden wilden ze naar huis gaan. Maar plotseling hoorden ze een zacht stemmetje roepen: VER GEET MIJ NIET. Het was een klein wit bloemetje. Omdat alle verf al op was gebruikt en de kabouters alleen nog maar hun kwastjes met restjes verf hadden, smeerden ze de restantjes uit op het bloemetje. Het bloemetje kreeg allerlei kleurtjes. Vanaf nu zul jij Vergeetmijnietje heten zeiden de kabouters.

Anke keek mij na deze uitleg aan en zei heel resoluut: "Dat hebben de kabouters niet gedaan, dat heeft God gedaan".

Deze parmantige kleuter was een parmantige studente toen ze bij ons werkte. Altijd een "helderopske". Levendig flink vrouwspersoon vertaalt het Fries woordenboek. Zingend stofzuigen en ramen zemen. Zo ken ik Anke. Over die tekening praten we niet meer.

Dion je hebt eeb goede keus gedaan. Samen met Klaas wens ik jullie veel voorspoed en geluk toe op jullie levenspad.

Klaas en Beeuwkje