Het was in een lang vervlogen jaren, toen mannen nog echte mannen waren en zij met lange haren, een stickie, bloemen en Abbey Road Anke haar vleugels uitsloeg over de wereld. De wereld was nog onschuldig, veranderde langzaam en lag nog steeds open voor reizigers. Computers, e-mail, internet, neurale netwerken, Evert van Benthem, Trio bier, para-gliden, Boeing zevenvierzeven-vierhonderd, Goretex en fax waren issues die nog niet waren door gedrongen tot de grote horde mensen. Men sprak allemaal nog hun authentieke moerstaal, de één Hollands, de ander Fries.
	Het zijn tijden die wij ons slechts herinneren als we oud en wijs zijn of als we goed kunnen surfen op de digitale snelweg. Het is echter wel de tijdsprong die Anke heeft moeten maken en die zij op microschaal heeft mogen beïnvloeden. Als we nu eens op lokaal niveau deze macro veranderingen gaan bekijken en wel te verstaan op tijdstippen t=15, t=18, t=23 en t=27:
	T=15 kunnen we ook beschrijven als de puberale tijd. Dat is voor Anke een tijd van opstandigheid, opvliegendheid, lange wilde haren, zelf gemaakte kleren en U2. Sommige van deze trekjes zijn niet meer losgelaten en kunnen worden toegeschreven aan integratie in de ontwikkeling.
	De studentikoze tijd kan worden toegewezen aan t=18 – 20, karakteristieken zijn nog wel eens een vakantie er op nahouden, gala’s en de verhuizingen van het ene kleine kamertje naar het natuurlijk nog veel kleinere maar wel gezelligere kamertje, tot tenslotte de rust in de Groningse Indische buurt. De verhuizingen worden ingegeven door beperkte bewegingsmogelijkheden (iedereen moet eens een hospita mee maken), langslopende inbrekers en tenslotte het verlangen om de dynamiek van de wetenschap te proeven.
	Om de dynamiek en snelheid meer kracht bij te zetten wordt de overstap gemaakt naar de onbekende grote stad en t=23 is aangebroken. Hoge en ééntonige flats zijn de eerste indrukken die worden opgedaan. Gezellige kroegjes en lekker bier zijn ver van de woning te vinden. Deze worden met plezier bezocht als het kleine broertje overkomt uit het Verre Oosten.
	Volwassen trekjes beginnen zichtbaar te worden. We kunnen spreken van de "pre-adulte" periode. Echter het studentikoze leven kan nog niet los gelaten worden: dispuutje, bestuurtje.
	Het wordt al weldra duidelijk dat de wetenschap in de Medische Biologie te rigide is. De dynamiek wordt gemist. Een andere weergave van deze realiteit is dat het voorvoegsel "pre" verwijderd moet worden. We gaan door naar t=27, de "adulte fase".
	Deze fase wordt gekenmerkt door duidelijk meer vastigheid: baan, auto, huis en een vent.Het reislustige komt naar voren in de straatnaam: J.Franklin. Na herinterpretatie van de beschikbare feiten moet wel worden gezegd dat de reislust niet is ondergesneeuwd, maar misschien wel juist is aangewakkerd: New York, France, Ghana en Mexico. Die adulte fase met zo’n vent is zo slecht dus niet.
	Die vent heet Dion. De eerste keer dat ik van deze jongeman hoorde, kwam ik terug uit Zuid-Afrika en stond jij in een rode jurk op het vliegveld. Ik weet nog niet of die jurk nou een herkenningsteken was voor Nicolette of dat jij met Dion in de trein had afgesproken. Feit is wel dat jullie na een lange tijd in de kroeg gezeten te hebben voor het eerst samen werden gesignaleerd in die trein naar Schiphol.
	Het is de hoogste tijd geworden om nu nog meer verbonden te worden. Ik wil jullie veel plezier toewensen in dit nieuwe bootje. Ik zou zeggen: Proost!!!!!